सय येते तुझी माय
दूर देशी तुझी लेक
कासावीस जीव माझा
साद घाली तुला ऐक
अक्षतांचा वाहुनी भार
टाकले पाऊल दुसऱ्या दारी
मायेची सारी मानसं
मला जीव लावती भारी
पर तुझी ओढ मोठी
जन्मदात्री तू लाडकी
तुझ्या कुशीत ग शिरण्या
झाले केव्हाच मी पोरकी
आठवणीत तुझ्या रमताना
उमाळा दाटे माझ्या मनी
सासरी तुझी ग लेक
झाली आता फार जुनी
अप्रतिम :)
ReplyDelete