माणसातला देव कथा

#AD_ कथा
माणसातला देव

भांडी घासता घासता ज्योती बाई म्हणाल्या,ताई एक विचारू का ?आहो विचारा की काही प्रॉब्लेम आहे का काळजीच्या स्वरात शितल म्हणाली.
"नाही हो ताई काळजी करण्याचे कारण नाही आहो मी आपलं तुम्हाला जवळच मानते म्हणून मला आपल वाटल   तुम्हाला विचारावं" ज्योती बाई म्हणाल्या
'आहो एवढे आढेवेढे काय घेताय मनमोकळेपणाने बोला बर' शितल शांत पणे म्हणाली.
"ताई हातरूनाला खिळलेला माझा नवरा तुमच्या ओळखीतल्या डाॅक्टरांनी दिलेल्या औषधामुळे आता हिंडाफिरायला लागलाय ,तुमची खूप मदत झाली ताई. तुमच्या ओळखीमुळे कमी  पैसे लागले दवाखान्यात ताई.ज्योतीबाईच्या पानवलेल्या डोळयात शितलबद्दलचा आदर आणखी वाढलेला दिसुन येत होता.
पानवलेले डोळे पाहून शितल म्हणाली "आहो एक माणूस म्हणून माझं ही काही कर्तव्य आहे की नाही तुम्हाला थोडी मदत झाली तर त्यात काय बिघडलं, आहो कोणाचं चांगले होत असेल तर जरूर कराव तेवढेच मला आशीर्वाद मिळतील तुमचे काय बरोबर ना".
"ताई तुमच्या मनाचा मोठेपणा सगळा ,"ज्योतीबाई बोलल्या.
ज्योतीबाई पूढे म्हणाल्या,"ताई एक इच्छा होती माझी आता घरात सगळं सुरळीत झालय तर घरात छोटीशी पुजा मांडावी".
'आहो मांडा की मग 'क्षणाचा ही विलंब न करता शितल म्हणाली.
ताई एक विनंती होती बघा या गरिबाची ,या पुजेला आमच्या  गरिबाच्या घराला पाय लागू दे तुमचे ,तुमच्या सवडीने तेबी ज्योतीबाई बोलल्या.
शितल म्हणाली आहो यात विनंती कसली करता कधी यायचय ते सांगा मी जरूर येईन.
शितलच्या या होकाराने ज्योतीबाई सुखावून गेल्या.त्या म्हणाल्या" ताई किती मोठ्या मनाच्या आहात किती पटकन होकार दिला तुम्ही,आजवर इतक्या लोंकाकडे कामं केली पण तुमचा स्वभाव लई वेगळा आहे बघा,
माणसातला देव तुम्हीच बघा".
"अहो किती कौतुक कराल माझे येते म्हणाले ना मी मग नक्की येणार उगाच हरबर्याच्या झाडावर चढवू नका मला" शितल लगोलग ज्योतीबाईचे बोलणे तोडत म्हणाली.
ज्योतीबाई आपल काम उरकून पायर्या उतारही झाल्या .शितलनेही स्मित हास्य करत दरवाजा पुढे लोटला आणि तिचे काम उरकू लागली.
सुप्रिया देवकर.