#AD_कथा
पालक
ऊन खूपच वाढल होत आणि अनुजा अजुन शाळेतून आली नव्हती चित्रा रस्त्याकडे नजर लावून येरझार्या घालत होती. तिची काळजी वाढली होती दोन वाजता येणारी बस आडीच वाजले तरी अजून कशी आली नाही याचेच आश्चर्य तिला वाटत होतं. तिने हातात फोन घेतला होता बसच्या ताईंना करायला.
चौथ्या वर्गात शिकत असलेली अनुजा दूरूनच डुलत डुलत येताना दिसताच चित्राला हायसे वाटले.आल्या आल्या तिने अनुजा वर प्रश्नांचा भडिमार सुरू केला.आज उशिर का झाला?बस आली नाही का वेळेवर?ताई कुठे होत्या?असे आणि कितीतरी....अनुजाला ऊन लागल्या मुळे तिचे गाल टोमॅटो सारखे लालेलाल झाले होते. धापही लागली असल्याने ती घरात शिरताच दप्तर कोपर्यात ठेवून सोफ्यावर आडवी झाली .
आई पाणी देना...किती ऊन लागते बघ जरा आणि तूझ आपल सुरू झाल उशीर का झाला ,बस उशीरा आली का.
काय ग अशी करतेस आई म्हणत अनुजा आईच्या गळ्यात पडली. तशी चित्रा म्हणाली आई होशील तेव्हा कळेल तुला मी का काळजी करते ते.अग सकाळी जातेस शाळेत चारपाच तास नजरेसमोर नसतेसच की पण मनात तुमचेच विचार असतात बरं जेवलीस की नाही?पाणी पिलस का?अभ्यास करतेयस की नाही?शिकवलेले समजते की नाही?
अनुजा लगेचच उत्तरली अग शाळेत अभ्यासच करतो .खेळाच्या तासाला खेळतो आणि सगळे मिळून जेवतो सुद्धा. आमच्या सोबत आमच्या बाईसुद्धा जेवायला बसतात. हे सारं चित्रा कान टवकारून ऐकत होती. ऐकता ऐकता चित्राने हळूच विषयाला वळण दिलं आणि विचारल काय ग बसमध्ये ताई रागवतात का तुम्हाला. चटकन अनुजा म्हणाली रागवतात तर जो कोणी बसमध्ये मस्ती करत असेल त्याला चांगले दटावतात बघ
आणि आमच्या बसमध्ये सीसीटिव्ही कॅमेरा असल्याने तसही कोणी दंगा मस्ती करत नाही बघ .चित्राला हेच ऐकायचे होते.
शेजारच्या अपार्टमेंट मधील काकू चित्राला सकाळी भेटल्या होत्या बोलता बोलता त्यांनी त्यांच्या मुलाच्या बसमध्ये मारहाण झालेला प्रकार सांगितला होता आणि ते ऐकून चित्रा अस्वस्थ झाली होती. अनुजा बसने प्रवास करत असते तिला असे प्रकार पहायला मिळतात का?ती कशी तोंड देत असेल. असे असंख्य प्रश्न तीला पडले होते. एक पालक म्हणून आपण कमी पडतो का असे तिला वाटत होतं.
सुप्रिया देवकर.
पालक
ऊन खूपच वाढल होत आणि अनुजा अजुन शाळेतून आली नव्हती चित्रा रस्त्याकडे नजर लावून येरझार्या घालत होती. तिची काळजी वाढली होती दोन वाजता येणारी बस आडीच वाजले तरी अजून कशी आली नाही याचेच आश्चर्य तिला वाटत होतं. तिने हातात फोन घेतला होता बसच्या ताईंना करायला.
चौथ्या वर्गात शिकत असलेली अनुजा दूरूनच डुलत डुलत येताना दिसताच चित्राला हायसे वाटले.आल्या आल्या तिने अनुजा वर प्रश्नांचा भडिमार सुरू केला.आज उशिर का झाला?बस आली नाही का वेळेवर?ताई कुठे होत्या?असे आणि कितीतरी....अनुजाला ऊन लागल्या मुळे तिचे गाल टोमॅटो सारखे लालेलाल झाले होते. धापही लागली असल्याने ती घरात शिरताच दप्तर कोपर्यात ठेवून सोफ्यावर आडवी झाली .
आई पाणी देना...किती ऊन लागते बघ जरा आणि तूझ आपल सुरू झाल उशीर का झाला ,बस उशीरा आली का.
काय ग अशी करतेस आई म्हणत अनुजा आईच्या गळ्यात पडली. तशी चित्रा म्हणाली आई होशील तेव्हा कळेल तुला मी का काळजी करते ते.अग सकाळी जातेस शाळेत चारपाच तास नजरेसमोर नसतेसच की पण मनात तुमचेच विचार असतात बरं जेवलीस की नाही?पाणी पिलस का?अभ्यास करतेयस की नाही?शिकवलेले समजते की नाही?
अनुजा लगेचच उत्तरली अग शाळेत अभ्यासच करतो .खेळाच्या तासाला खेळतो आणि सगळे मिळून जेवतो सुद्धा. आमच्या सोबत आमच्या बाईसुद्धा जेवायला बसतात. हे सारं चित्रा कान टवकारून ऐकत होती. ऐकता ऐकता चित्राने हळूच विषयाला वळण दिलं आणि विचारल काय ग बसमध्ये ताई रागवतात का तुम्हाला. चटकन अनुजा म्हणाली रागवतात तर जो कोणी बसमध्ये मस्ती करत असेल त्याला चांगले दटावतात बघ
आणि आमच्या बसमध्ये सीसीटिव्ही कॅमेरा असल्याने तसही कोणी दंगा मस्ती करत नाही बघ .चित्राला हेच ऐकायचे होते.
शेजारच्या अपार्टमेंट मधील काकू चित्राला सकाळी भेटल्या होत्या बोलता बोलता त्यांनी त्यांच्या मुलाच्या बसमध्ये मारहाण झालेला प्रकार सांगितला होता आणि ते ऐकून चित्रा अस्वस्थ झाली होती. अनुजा बसने प्रवास करत असते तिला असे प्रकार पहायला मिळतात का?ती कशी तोंड देत असेल. असे असंख्य प्रश्न तीला पडले होते. एक पालक म्हणून आपण कमी पडतो का असे तिला वाटत होतं.
सुप्रिया देवकर.
