#AD_लघूकथा
#घरटे
आजीने बाहेर झाडावर पाखरांना दाणे खाण्यासाठी प्लास्टीकची बाटली कापुन बांधली होती .या बाटलीवर आरामात बसून खाता येईल अशी सोय होती.तर एका बाजूला आजीने दोन नारळाच्या करवंट्या भोक पाडून तारेने बांधून लटकवली होती . रोज नचुकता खायला दाणे आणि पाणी भरून ठेवायचा उपक्रम गेली अनेक वर्षे चालू होता.
चिमण्या,कावळे,साळुंख्या ,कधी भारद्वाज, बुलबुल असे अनेक पक्षी हजेरी लावत.त्याच्या किलबिलाटाची जणू सवयच झाली होती.एका चिमणीने तर हळूहळू घरात शिरुन एका कोपऱ्यात आपला ताबा घेतला होता.दिवसभर तिचे आतबाहेर चालू असायचे प्रत्येक फेरीला तिच्या चोचीत काड्या,कापुस,गवत,असे काही नाही घेवुन ती त्या उंच कोपऱ्यात जाऊन यायची.
हळूहळू आणखी एक चिमणा असावा बहुधा दिसू लागला.आता त्यांची काड्या गोळा करण्याची गती वाढली होती.बहुदा छोटस घरकुल बांधून तयार झाले होते.अलीकडे चिमणी कमी दिसु लागली होती.अधुनमधुन ती आजीने ठेवलेल्या बाटली जवळ जाऊन लवकर परत फिरत असे ती काही दिवस करत होती.
एका सकाळी अगदी नाजूक चिवचिवाट ऐकू येवू लागला .मला कळेना आवाज कुठुन येत आहे.कारण नेहमी चा आवाज काहीसा वेगळा होता.आवाजाच्या दिशेने चालत गेल्यावर त्याच कोपऱ्यात पोहचले जिथे चिमणी बाईनी घरटे बांधले होते.खता मला हळूच उलगडा झाला होता कि इतक्या दिवसांची धडपड ही या नव्याने जन्माला आलेल्या पाहुण्यांसाठी होती तर.
या पाहुण्यांना पहायची उत्सुकता खुप होती मात्र इतक्या उंचीवर जाणार असे?एकुणच काय तर हि पिल्ले पाहता येणार नाही त्यामुळे भलताच भ्रमनिरास झाला.
पिल्ले खूप चिवचिवाट करत.त्यांची आता खूप सवय झाली होती.पिल्ले आता थोडीशी मोठी झाली होती पण त्यांची आई त्यांना जास्त वेळ एकटं ठेवून दूर जात नसे.
एक दिवस अचानक पिल्लांचा ओरडण्याचा आवाज ऐकू येवू लागला तशी आजी आणि मी पळतच पहायला गेलो तर एक पिल्लू खाली फरशीवर पडले होते आणि त्याला काही केल्या उडता येत नव्हते.चिमणी त्याच्या भोवती अधूनमधून घिरट्या घालत होती पण तिला ही काही करता येत नव्हते.
खाली पडलेल्या पिलासाठी आजीने लगेचच छोट्या पसरट वाटीत पाणी ठेवले व ती लांब झाली.थोडावेळ शांतता पसरली.पिल्लू धडपड करत पाणी पिवू लागले.आणि पुन्हा शांत बसले.त्याला आता थोडी तरतरी आली होती.मात्र अजून ही त्याला उडता येत नव्हते.आजीने बाहेर चा दरवाजा चटकन लावून टाकला तसे मी लगेचच तिला दरवाजा लावण्याबाबत हटकले तशी ती म्हणाली अगं मांजर आली म्हणजे ती पिल्ले खाते हे ऐकल्यावर मात्र माझ्या अंगावर काटा आला.
मग मात्र मी खिडक्या सुद्धा लावून टाकल्या.
आजीने तांदळाचे दाणे पसरले पिलाजवळ आणि मला आत जायला सांगितले माझा जीव काही रहात नव्हता थोड्या थोड्या अंतराने हळुच जाऊन मी बघत असे.पिल्लाचे चाललेले प्रयत्न,त्याच्या आईची धडपड काळजाला हात घालणारी होती.
आणि अखेर त्या पिलाला यश मिळाले तो उडाला तो थेट घरट्यातच.आईचा जीव भांड्यात पडला होता पिल्ले सगळी एकत्र पुन्हा घरट्यात आली होती.
#घरटे
आजीने बाहेर झाडावर पाखरांना दाणे खाण्यासाठी प्लास्टीकची बाटली कापुन बांधली होती .या बाटलीवर आरामात बसून खाता येईल अशी सोय होती.तर एका बाजूला आजीने दोन नारळाच्या करवंट्या भोक पाडून तारेने बांधून लटकवली होती . रोज नचुकता खायला दाणे आणि पाणी भरून ठेवायचा उपक्रम गेली अनेक वर्षे चालू होता.
चिमण्या,कावळे,साळुंख्या ,कधी भारद्वाज, बुलबुल असे अनेक पक्षी हजेरी लावत.त्याच्या किलबिलाटाची जणू सवयच झाली होती.एका चिमणीने तर हळूहळू घरात शिरुन एका कोपऱ्यात आपला ताबा घेतला होता.दिवसभर तिचे आतबाहेर चालू असायचे प्रत्येक फेरीला तिच्या चोचीत काड्या,कापुस,गवत,असे काही नाही घेवुन ती त्या उंच कोपऱ्यात जाऊन यायची.
हळूहळू आणखी एक चिमणा असावा बहुधा दिसू लागला.आता त्यांची काड्या गोळा करण्याची गती वाढली होती.बहुदा छोटस घरकुल बांधून तयार झाले होते.अलीकडे चिमणी कमी दिसु लागली होती.अधुनमधुन ती आजीने ठेवलेल्या बाटली जवळ जाऊन लवकर परत फिरत असे ती काही दिवस करत होती.
एका सकाळी अगदी नाजूक चिवचिवाट ऐकू येवू लागला .मला कळेना आवाज कुठुन येत आहे.कारण नेहमी चा आवाज काहीसा वेगळा होता.आवाजाच्या दिशेने चालत गेल्यावर त्याच कोपऱ्यात पोहचले जिथे चिमणी बाईनी घरटे बांधले होते.खता मला हळूच उलगडा झाला होता कि इतक्या दिवसांची धडपड ही या नव्याने जन्माला आलेल्या पाहुण्यांसाठी होती तर.
या पाहुण्यांना पहायची उत्सुकता खुप होती मात्र इतक्या उंचीवर जाणार असे?एकुणच काय तर हि पिल्ले पाहता येणार नाही त्यामुळे भलताच भ्रमनिरास झाला.
पिल्ले खूप चिवचिवाट करत.त्यांची आता खूप सवय झाली होती.पिल्ले आता थोडीशी मोठी झाली होती पण त्यांची आई त्यांना जास्त वेळ एकटं ठेवून दूर जात नसे.
एक दिवस अचानक पिल्लांचा ओरडण्याचा आवाज ऐकू येवू लागला तशी आजी आणि मी पळतच पहायला गेलो तर एक पिल्लू खाली फरशीवर पडले होते आणि त्याला काही केल्या उडता येत नव्हते.चिमणी त्याच्या भोवती अधूनमधून घिरट्या घालत होती पण तिला ही काही करता येत नव्हते.
खाली पडलेल्या पिलासाठी आजीने लगेचच छोट्या पसरट वाटीत पाणी ठेवले व ती लांब झाली.थोडावेळ शांतता पसरली.पिल्लू धडपड करत पाणी पिवू लागले.आणि पुन्हा शांत बसले.त्याला आता थोडी तरतरी आली होती.मात्र अजून ही त्याला उडता येत नव्हते.आजीने बाहेर चा दरवाजा चटकन लावून टाकला तसे मी लगेचच तिला दरवाजा लावण्याबाबत हटकले तशी ती म्हणाली अगं मांजर आली म्हणजे ती पिल्ले खाते हे ऐकल्यावर मात्र माझ्या अंगावर काटा आला.
मग मात्र मी खिडक्या सुद्धा लावून टाकल्या.
आजीने तांदळाचे दाणे पसरले पिलाजवळ आणि मला आत जायला सांगितले माझा जीव काही रहात नव्हता थोड्या थोड्या अंतराने हळुच जाऊन मी बघत असे.पिल्लाचे चाललेले प्रयत्न,त्याच्या आईची धडपड काळजाला हात घालणारी होती.
आणि अखेर त्या पिलाला यश मिळाले तो उडाला तो थेट घरट्यातच.आईचा जीव भांड्यात पडला होता पिल्ले सगळी एकत्र पुन्हा घरट्यात आली होती.
No comments:
Post a Comment