#AD_कथा
#घालमेल
अहो ऐकलंत का? किचन मधून पोळ्या लाटत लाटतच सोनलने अनुजला आवाज दिला .बेडवर लोळत पडलेला अनुज बेडवरूनच काय ग ... म्हणत उठला.पांघरलेली चादर तशीच बेडवर भिरकटुन तो हाॅलमधल्या सोप्यावर जाऊन टेकला.आज मला आॅफीसमधुन यायला वेळ होणार आहे सध्यांकाळच्या पोळ्या ही आताच बनवून ठेवते तूम्ही जेवून घ्या मी बाहेरच काही खावून येईन असं सोनल म्हणाली तसा अनुजचा स्वर काहीसा चिडका झाला तो नाराजीच्या सुरात सोनल ला म्हणाला तुझं अलिकडे उशिरा येणं खूप वाढलय बाहेरचे खावून तब्येत खराब होईल तुझी तु तुझ्या बाॅसला सांगत का नाही लवकर सोडायला? मीही काम करतो पण मी येतोच ना वेळेत घरी.
सोनल ही काहीशी अस्वस्थ झाली होती पण काय करणार नोकरी सोडून दिली तर घरखर्च, गावाकडे पाठवत असलेले पैसे यांचा भार अनुजवर पडेल याची काळजी तिला वाटत होती.तिही या जाॅबने वैतागलेली होती.पण अनुजला काही सांगितले तर तो काय करेल याचा तिला अंदाज होता.तिने त्याला उत्तर देणं टाळलं आणि गडबडीने टिफीन पर्स मध्ये टाकत ती निघाली.
अनुजही मग त्याचे आवरायला गेला.
सोनल जड पावलांनी आॅफीसच्या पायर्या चढून तिच्या टेबलाजवळ पोहचली .समोरच तिच्या बाॅसची केबिन होती.ती पोहचते न पोहचते तोच शिपाई बोलवायला आलाच साहेबांनी बोलावलं तुम्हाला सोनल येतेच म्हणाली आणि आपली पर्स जागेवर ठेवून निघाली.तिचे मन नको नको म्हणत होते पण कोणाला काय बोलणार बोलले तर लगेचच चर्चा.तिने हळूच दरवाजा उघडला आणि ती आत गेली.
उदय हा सोनलचा बाॅस होता.तिच्यापेक्षा दोन तीन वर्षांनी मोठा असेल.सोनल त्याला आवडत होती इथपर्यंत ठीक होते पण तिचे लग्न झाले आहे हे ठाऊक असूनही तो तिच्या वर प्रेम करत होता .सोनल आणि उदय दोघेही सोबतच नोकरी ला एका ठिकाणी एकाच दिवशी लागले होते.दोघांची अवस्था सारखीच होती मात्र उदय हुशार होता मेहनती होता लवकरच त्याला बढती मिळाली तो बाॅस झाला थोडा कामाचा बोजा कमी झाला.
मिटींग घेणं आणि सर्वांना काम वाटून दिली की त्याला वेळ मिळत असे अशा वेळी त्याला समोर काम करणारी सोनल दिसे असेच काही दिवस निघून गेले तिला पाहता पाहता ति कधी ह्रदयात सामावुन गेली हे त्याचं त्याला ही कळलं नाही.सोनलला ही उदयची कंपनी आवडायची .
लग्न होण्याआधी सोनल तासनतास गप्पा मारत असे उदयशी.उदय ही आता तिला पर्सनल गोष्टी सांगु लागला होता तिच्या जवळ व्यक्त होत होता.उदयचे नुकतच लग्न झालं होतं पण मुलगी त्याच्या पसंतीतली नव्हती गावाकडची असल्याने ती तशीच वागत होती त्यामुळे तो नाराज होता .तो जास्तीतजास्त वेळ आॅफीसमध्ये थांबत असे.
सोनल त्याला मानसिक आधार देत होती पण तिला हे कळत नव्हते कि ती उदयमध्ये गुंतुन चाललीय.उदयला सोनल खूप जवळची वाटू लागली होती तो तिला आॅफीस संपल्यावरही थांबवून ठेवत असे.सोनल हाॅस्टेलवर रहात असल्यामुळे तिला कोणी विचारणारे नव्हते.ती थांबत असे.एक दिवस ती थांबली होती बाहेर वातावरण खूप आल्हाददायक होते थंड हवा सुटली होती कधीही पाऊस पडण्याची शक्यता होती.उदयची बायको गावी गेल्यामुळे तो निवांत होता कामे आटपून दोघेही बाहेर पडणार तोच जोरदार पाऊस सुरु झाला आणि लाईट ही गेले . दोघेही आॅफिसातच थांबुन होते.
सोनलने डा्रॅवरमधील मेनबत्ती काढून पेटवली . दोघेही छान गप्पा मारत बसले होते बोलता बोलता उदयच्या बायको चा विषय निघाला तसा तो शांत झाला.सोनलने उदयला बोलत करण्यासाठी सहजच बायकोची आठवण येतेय का असा प्रश्न त्याला विचारला तसा तो जागेवरून उठला आणि चक्क सोनलला मिठीत ओढत म्हणाला येतेय पण बायको ची नाही तर तुझी.तिला काही कळेना काय झाले ते ,पण त्याचा स्पर्श तिला हवाहवासा वाटला.तो बोलू लागला तु मला आवडतेस मी तुला किती वेळा सांगायचा प्रयत्न केला पण नाही जमले आज रहावलेच नाही.तुला असं मिठीत घ्यावं तासनतास गप्पा मारत बसावं असं नेहमी वाटते.
आज बघ निसर्गाने सुद्धा मला साथ दिली म्हणत त्याने अलगद त्याची मिठी घट्ट केली.सोनलच्या ह्रदयाचे ठोके वाढले होते नकळत तीही कुठे तरी त्याच्या प्रेमात पडली होती.ती मिठी तिला ही हवी होती.बराच वेळ दोघेही त्या क्षणात गुरफटून गेले होते.पावसाचा वेग मंदावला होता
गेलेली लाईट परत आली होती तशी दोघेही स्वताला सावरुन बाहेर पडली.
सोनलला सतत तो क्षण आठवून मोहरून गेल्या सारखे वाटत होते.मात्र तिला उदयच्या बायको बद्दल आठवल्यावर स्वताचाच राग येऊ लागला.दुसर्यादिवशीच ती उदय ला त्याबाबत बोलली.उदयने संध्याकाळी बोलू असे म्हटले.
आॅफिस सुटताच तो तिला घेऊन तडक त्याच्या घरी गेला.बायको नसल्याने घर सगळ अस्ताव्यस्त पडलेले होते सोनलने पटकन आवरून घेतले तोवर उदय ने त्याच्या लग्नाचा अल्बम काढला.तो बोलू लागला आजपर्यंत माझ्या बायकोविषयी मी कोणाला काही बोललो नाही मी पोस्टग्राजुएट आणि ती फक्त सातवी शिकलेली .मी शहरात राहणारा ती गावात वस्तीवर रहाणारी.आजोबांनी वचन दिल्यामुळे मला जबरदस्तीने लग्न करावे लागले.तीला काही येत नाही रडत बसते.आताही गावाकडे गेली आहे.सोनलला काय बोलावे सुचेना ती त्याला धीर देत होती पण तो पुन्हा एकदा तिच्या कुशीत शिरून रडू लागला कुठेतरी त्याचे खच्चीकरण झाल्यासारखे वाटत होते सोनलला ,ती त्याला सावरत होती.तो पुढे बोलू लागला तु माझ्या मनातल्या बायको च्या फ्रेममध्ये बसतेस मला तुझे बोलणं, वागणं खूप आवडते म्हणत त्याने तिला आपल्या बाहुपाशात ओढले आणि तिला आपल्या बेडवर घेऊन गेला.
काही दिवसातच सोनलच्या घरच्या लोकांनी तिचे लग्न अनुजशी लावून दिले.आता मात्र सोनलला थांबनं शक्य नसायचं.दोन्हीकडची तारेवरची कसरत ती करून कंटाळून गेली होती . तिला आता अनुज बरोबर चा संसार आवडू लागला होता.उदयची बायको ही आता परत आली होती.सोनलने आज ठरवलं होतं की काही करुन हे इथेच थांबले पाहिजे.
तिने केबिनमध्ये शिरताच उदयला ठनकाउन सांगितले की आता तु तुझ्या संसारात लक्ष दे मी तुला कुठवर पुरणार आहे.मला माझा संसार आहे.इथुनपुढे मी थांबणार नाही.तुही आॅफिस च्या कामाशिवाय माझ्याशी बोलू नकोस.तुझ्या बायको ला वेळ दे तिला समजून घेण्याचा प्रयत्न कर.तिचे ते रौद्र रूप पाहून उदय ही काहीसा हालला.
आपली मैत्री अशीच रहावी वाटत असेल तर तु जेवढ्यास तेवढेच बोल माझ्याशी म्हणत सोनलने केबीनचा दरवाजा जोरदार आपटला....
सुप्रिया देवकर.
सोनल ही काहीशी अस्वस्थ झाली होती पण काय करणार नोकरी सोडून दिली तर घरखर्च, गावाकडे पाठवत असलेले पैसे यांचा भार अनुजवर पडेल याची काळजी तिला वाटत होती.तिही या जाॅबने वैतागलेली होती.पण अनुजला काही सांगितले तर तो काय करेल याचा तिला अंदाज होता.तिने त्याला उत्तर देणं टाळलं आणि गडबडीने टिफीन पर्स मध्ये टाकत ती निघाली.
अनुजही मग त्याचे आवरायला गेला.
सोनल जड पावलांनी आॅफीसच्या पायर्या चढून तिच्या टेबलाजवळ पोहचली .समोरच तिच्या बाॅसची केबिन होती.ती पोहचते न पोहचते तोच शिपाई बोलवायला आलाच साहेबांनी बोलावलं तुम्हाला सोनल येतेच म्हणाली आणि आपली पर्स जागेवर ठेवून निघाली.तिचे मन नको नको म्हणत होते पण कोणाला काय बोलणार बोलले तर लगेचच चर्चा.तिने हळूच दरवाजा उघडला आणि ती आत गेली.
उदय हा सोनलचा बाॅस होता.तिच्यापेक्षा दोन तीन वर्षांनी मोठा असेल.सोनल त्याला आवडत होती इथपर्यंत ठीक होते पण तिचे लग्न झाले आहे हे ठाऊक असूनही तो तिच्या वर प्रेम करत होता .सोनल आणि उदय दोघेही सोबतच नोकरी ला एका ठिकाणी एकाच दिवशी लागले होते.दोघांची अवस्था सारखीच होती मात्र उदय हुशार होता मेहनती होता लवकरच त्याला बढती मिळाली तो बाॅस झाला थोडा कामाचा बोजा कमी झाला.
मिटींग घेणं आणि सर्वांना काम वाटून दिली की त्याला वेळ मिळत असे अशा वेळी त्याला समोर काम करणारी सोनल दिसे असेच काही दिवस निघून गेले तिला पाहता पाहता ति कधी ह्रदयात सामावुन गेली हे त्याचं त्याला ही कळलं नाही.सोनलला ही उदयची कंपनी आवडायची .
लग्न होण्याआधी सोनल तासनतास गप्पा मारत असे उदयशी.उदय ही आता तिला पर्सनल गोष्टी सांगु लागला होता तिच्या जवळ व्यक्त होत होता.उदयचे नुकतच लग्न झालं होतं पण मुलगी त्याच्या पसंतीतली नव्हती गावाकडची असल्याने ती तशीच वागत होती त्यामुळे तो नाराज होता .तो जास्तीतजास्त वेळ आॅफीसमध्ये थांबत असे.
सोनल त्याला मानसिक आधार देत होती पण तिला हे कळत नव्हते कि ती उदयमध्ये गुंतुन चाललीय.उदयला सोनल खूप जवळची वाटू लागली होती तो तिला आॅफीस संपल्यावरही थांबवून ठेवत असे.सोनल हाॅस्टेलवर रहात असल्यामुळे तिला कोणी विचारणारे नव्हते.ती थांबत असे.एक दिवस ती थांबली होती बाहेर वातावरण खूप आल्हाददायक होते थंड हवा सुटली होती कधीही पाऊस पडण्याची शक्यता होती.उदयची बायको गावी गेल्यामुळे तो निवांत होता कामे आटपून दोघेही बाहेर पडणार तोच जोरदार पाऊस सुरु झाला आणि लाईट ही गेले . दोघेही आॅफिसातच थांबुन होते.
सोनलने डा्रॅवरमधील मेनबत्ती काढून पेटवली . दोघेही छान गप्पा मारत बसले होते बोलता बोलता उदयच्या बायको चा विषय निघाला तसा तो शांत झाला.सोनलने उदयला बोलत करण्यासाठी सहजच बायकोची आठवण येतेय का असा प्रश्न त्याला विचारला तसा तो जागेवरून उठला आणि चक्क सोनलला मिठीत ओढत म्हणाला येतेय पण बायको ची नाही तर तुझी.तिला काही कळेना काय झाले ते ,पण त्याचा स्पर्श तिला हवाहवासा वाटला.तो बोलू लागला तु मला आवडतेस मी तुला किती वेळा सांगायचा प्रयत्न केला पण नाही जमले आज रहावलेच नाही.तुला असं मिठीत घ्यावं तासनतास गप्पा मारत बसावं असं नेहमी वाटते.
आज बघ निसर्गाने सुद्धा मला साथ दिली म्हणत त्याने अलगद त्याची मिठी घट्ट केली.सोनलच्या ह्रदयाचे ठोके वाढले होते नकळत तीही कुठे तरी त्याच्या प्रेमात पडली होती.ती मिठी तिला ही हवी होती.बराच वेळ दोघेही त्या क्षणात गुरफटून गेले होते.पावसाचा वेग मंदावला होता
गेलेली लाईट परत आली होती तशी दोघेही स्वताला सावरुन बाहेर पडली.
सोनलला सतत तो क्षण आठवून मोहरून गेल्या सारखे वाटत होते.मात्र तिला उदयच्या बायको बद्दल आठवल्यावर स्वताचाच राग येऊ लागला.दुसर्यादिवशीच ती उदय ला त्याबाबत बोलली.उदयने संध्याकाळी बोलू असे म्हटले.
आॅफिस सुटताच तो तिला घेऊन तडक त्याच्या घरी गेला.बायको नसल्याने घर सगळ अस्ताव्यस्त पडलेले होते सोनलने पटकन आवरून घेतले तोवर उदय ने त्याच्या लग्नाचा अल्बम काढला.तो बोलू लागला आजपर्यंत माझ्या बायकोविषयी मी कोणाला काही बोललो नाही मी पोस्टग्राजुएट आणि ती फक्त सातवी शिकलेली .मी शहरात राहणारा ती गावात वस्तीवर रहाणारी.आजोबांनी वचन दिल्यामुळे मला जबरदस्तीने लग्न करावे लागले.तीला काही येत नाही रडत बसते.आताही गावाकडे गेली आहे.सोनलला काय बोलावे सुचेना ती त्याला धीर देत होती पण तो पुन्हा एकदा तिच्या कुशीत शिरून रडू लागला कुठेतरी त्याचे खच्चीकरण झाल्यासारखे वाटत होते सोनलला ,ती त्याला सावरत होती.तो पुढे बोलू लागला तु माझ्या मनातल्या बायको च्या फ्रेममध्ये बसतेस मला तुझे बोलणं, वागणं खूप आवडते म्हणत त्याने तिला आपल्या बाहुपाशात ओढले आणि तिला आपल्या बेडवर घेऊन गेला.
काही दिवसातच सोनलच्या घरच्या लोकांनी तिचे लग्न अनुजशी लावून दिले.आता मात्र सोनलला थांबनं शक्य नसायचं.दोन्हीकडची तारेवरची कसरत ती करून कंटाळून गेली होती . तिला आता अनुज बरोबर चा संसार आवडू लागला होता.उदयची बायको ही आता परत आली होती.सोनलने आज ठरवलं होतं की काही करुन हे इथेच थांबले पाहिजे.
तिने केबिनमध्ये शिरताच उदयला ठनकाउन सांगितले की आता तु तुझ्या संसारात लक्ष दे मी तुला कुठवर पुरणार आहे.मला माझा संसार आहे.इथुनपुढे मी थांबणार नाही.तुही आॅफिस च्या कामाशिवाय माझ्याशी बोलू नकोस.तुझ्या बायको ला वेळ दे तिला समजून घेण्याचा प्रयत्न कर.तिचे ते रौद्र रूप पाहून उदय ही काहीसा हालला.
आपली मैत्री अशीच रहावी वाटत असेल तर तु जेवढ्यास तेवढेच बोल माझ्याशी म्हणत सोनलने केबीनचा दरवाजा जोरदार आपटला....
सुप्रिया देवकर.
No comments:
Post a Comment