आठवणीतल घर 

होत घर कौलारू 

माळावरती सजलेल 

शेणामातीच अंगण होत 

पावसामध्ये भिजलेल 

    पोरं ढोरं नांदत होती 

    सुख समाधानान 

    कोरभर घास खायची 

    सारी मोठ्या आनंदान 

दिवस रात्र शेतामधी 

गुरागत राबायची सारी 

पंढरीच्या विठोबाची कधी 

चुकायची नाय वारी 

     सारा  खटाटोप होता 

     फक्त बापड्या पोटासाठी 

      ओठावरती हसू अन 

     काळजात दुःख दाटी 

आठवणीतलं घर आता 

डोळ्यात तरळून जात 

पाठीवरती हात अन 

अंगावर शहारा देऊन जात 

     कष्टाळू हातांना आता 

     उरलेच नाही  काम

     कसलेल्या जमिनीचे मात्र 

     वाढले आहेत दाम 

उंच उंच इमारतींमध्ये 

कुठे दडल कौलारू घर 

परसातल्या रातराणीचा हि 

आता ओसरलाय बहर