बाबा,पापा ,पप्पा ,पिताजी,बाबूजी,डॅड्डी,डॅड अशा आणखी कितीतरी वेगवेगळ्या नावांनी आपण आपल्या बाबांना म्हणजेच वडिलांना बोलावत असतो .आपल्या जन्मापासून किंबहुना त्या आधीपासूनच वडिलांची जबाबदारी ते आपल्या खांद्यावर पेलत असतात . आपल्या जन्मापासून त्यांची खरी जबाबदारी सुरू होते.
प्रत्येक गरज पूर्ण करता यावी यासाठी त्यांचा चाललेला प्रयत्न हा ते कधीच आपल्या समोर मांडत नाहीत किंवा त्यासाठी येणाऱ्या अडचणींना ते कसे सामोरे जात आहेत याची आपल्याला जरा सुध्दा कल्पना येऊ देत नाहीत. अवघड प्रसंग ज्यात भावनिक, मानसिक,शारीरिक त्रास त्यांना सहन करावा लागतो मग तो कौटुंबिक ,सामाजिक किंवा व्यावसायिक क्षेत्राशी निगडित असो ते त्याला शांतपणे विचारपूर्वक तोंड देत असतात किंवा त्याच्याशी चार हात करत असतात असं म्हणा .
कुटुंबाभोवती आपलं सारं विश्व त्यांनी निर्माण केलेलं असत . आपल्या पाल्याबद्दल त्यांना वाटणारी चिंता काळजी त्यांच्या वागण्यात बोलण्यात जाणवत असते त्यामुळे प्रसंगी कधी कठोर तर कधी मवाळ स्वभावाने ते आपल्या भावना आपल्या पुढे व्यक्त करत असतात . त्यातून त्यांचं प्रेम आपल्या बद्दलची भविष्याची चिंता दिसून येते. मुलांना भविष्यात कोणतीही धावपळ त्रास होऊ नये यासाठी शिकण्याचा अट्टाहास ते करत असतात त्यासाठी चांगल्या सुविधा ते आपल्या पुढे उघडून ठेवत असतात.त्याचा पुरेपूर उपयोग आपण पाहिजे.
बाबा हा सामान्य माणूसच असतो पण नेहमी कर्तव्याच्या ओझ्याखाली दबलेला असतो. त्यालाही हसता येत तो ही लहान मुलासारखं रडतो, लहान होऊन त्यांच्यात खेळतो . त्याच्या मनात खूप सार असत पण तो कधी व्यक्त करू शकत नाही. हळव्या मनाला दगडासारखं कठिण बनवून साऱ्यांपुढे वावरत असतो आपला बाबा . खरंच त्याला आपण कधीतरी सुखद अनुभव द्यायला हवा त्यालाही कधीतरी पाखरासारखं बागडू द्यायला हवं . मनातलं त्याच्या कधी ऐकून घ्यायला हवं .आपल्याला सावली देणाऱ्या या वडाच्या झाडाला आपण ही कधीतरी सावलीचा अनुभव करून द्यावा.FATHERS DAY च्या अनुषंगानं आज बाबांबद्दल लिहावं असं वाटलं तेही थोडक्यात कारण मुलगी या नात्याने त्यांच्याबद्दल लिहायला खूप आहे ज्याला हा कागद ही अपुरा पडेल.
लग्नानंतर मुलगी सासरी जाते साऱ्यांचा समज असाच असतो की जबाबदारी संपली मात्र जबाबदारी आणखी वाढलेली असते .आता मुलीसोबत जावई घरी येणार असतो त्याला कोणतीही कमतरता भासू नये यासाठी बाबांचा वेगळाच खटाटोप चाललेला असतो. वडिलांची चाललेली पळापळ मुलीला दिसत असते. तिचा बाबा तिला सतत आठवत असतो लाड करणारा, मदत करणारा, चुकल्यावर सांगणारा, तिला प्रोत्साहन
देणारा .त्याच अन तीच नातं खूप वेगळं असत . खरंच बाबांबद्दल किती बोला कमीच .
माझा आधारवड
वडील नावाचा वड
प्रत्येकाच्याच दारात असतो
घट्ट मूळ रोवून तो
अविरत उभा असतो
त्याची सावली नेहमीच
आपल्याला सुखावते
आपल्या अडचणीत मात्र
त्याचे मन दुखावते
ऊन वारा पावसाची
त्याला कधीच नसते तमा
स्वतःच्या हिमतीवर
आयुष्याचा बांधतो समा
गारवा निर्माण करतो
साऱ्यांच्या गरजा पुऱ्या करत
संकटाना मागे
सेवा करतो अविरत
साऱ्याना आधार देणं
एकच मनी ध्यास
आपल्या सावलीत सामावणं
एकाच मनी प्यास
